Op.69 Viyolonsel Sonatı Hakkında

​

“Konser onun senfonilerinden bir bölümle bitti. Çoğu zaman garip ve barok olan bu besteci arada bir olağanüstü bir güzellikle parıldıyor. Bazen bir kartalın haşmetli uçuşu gibi yükseliyor, bazen taşlı bir patikalarda sürünüyor. Ruha tatlı bir melankoliyle girdikten sonra birdenbire onu barbar akorlar parçalıyor. Bana kumrularla tihsahları bir araya kapatmış gibi geliyor”

 

(Beethoven zamanında yayınlanan bir müzik dergisi olan Polymnie)

 

 

Op69 Viyolonsel sonatı:

 

 -Allergo ma non tatnto –Scherzo.Allegro molto –Adagio cantabile-Allegro vivace

 

       5. Senfoniyle aynı zaman diliminde bestelenmiştir. Bestelendiği sırada,ülke savaş halindeydi. Bu yüzden eser “Inter lacrimas et luctum” (Gözyaşları ve matem arasında) başlığı ile başlamaktadır.

 

       Sonatın 2.bölümü Scherzo ilk kez Beethoven tarafından,sonatın bir bölümü olarak yazılıyor. Daha sonra piyano dışında yalnızca viyolonsel için Gm sonat besteleyen Chopin de 2.bölümünü scherzo olarak yazmıştır. Bu Beethoven ‘in sonat formunda yaptığı bir devrim sayılabilir.

 

       Sonat ilk kez 1812’de  Czerny-Linke tarafından çalınmıştır.  Daha sonra 16 Haziran 1927 de Pablo Casals- Cortot tarafından Paris Operasında çalındı.

       Bu sonatın formunu  kısaca şöyle anlatabiliriz:

 

Harika bir Andante + Zarif Kaprslerle dolu Scherzo +Ağır ve ezgisel Adagio- Neşeli Allegro Vivace

​

​

Melih Selen